Wat als je over al die dingen leest, op facebook, internet, over reizen, andere huizen, andere manieren van leven! Allemaal verlokkingen en dat vaak over dingen waar jij je zelf niet eens van bewust was! En het dus waarschijnlijker is dat je het ook nooit zelf gedaan zou hebben!!! En dan blijken het voor de meeste van die anderen ook alleen maar verlangens te zijn! Die schijnen dan belangrijker te zijn dan wat je wel gedaan hebt, of doet hoe onbelangrijk het ook voor een ander overkomt! Kinderen opgevoed, ze groot gebracht, een kind wat op straat zomaar naar je lachte, je uit je gedachten los maakten, terug bracht in een moment van zijn, een herinnering die je bij kan blijven! Dat ene vriendelijke woord, een glimlach als jij de andere met een handgebaar duidt ga maar voor, of eerst! En hoeveel van die verlangens die jij hebt, zijn eigenlijk van jezelf? En welke zijn opgeroepen door een mythe, geschiedenis? Een boek of film? Of geadopteerde beelden, door de verlokkingen van een reclame? Waar is de visuele kracht gebleven om die beelden zelf op te roepen en te beleven in je hoofd, of wat men ook noemt in gedachten, jezelf, terwijl je bijvoorbeeld luistert naar een hoorspel, of toch een goed boek?! Je tracht in te leven wat een ander voelt, heeft gevoeld als die wat aan je verteld! Piet(er)
