Artikelen van W.Q. Judge
een boek waarin de schrijver verklaart dat hij de sleutel kwijt is!
De student van de Bhagavad Gita krijgt al snel het gevoel dat er ergens een sleutel op het gedicht is, iets dat de vage gedachten van een diepere betekenis die voortdurend in zijn denken opkomen, duidelijk aan het licht zal brengen. Na enige tijd is hij in staat om in te zien dat de verzen in filosofische en devotionele zin vol betekenis zijn, maar dat er tegelijkertijd iets is waardoor hij sterk het vermoeden krijgt dat deze woorden een andere en nog verhevener strekking hebben. Deze zal door de verloren sleutel worden onthuld.
Maar wie die sleutel bezit, of waar hij verborgen is, wordt nog niet onthuld, want er wordt door hen die de broederschap kennen gezegd dat de meeste mensen nog niet gereed zijn om de volledige verklaring te ontvangen. Voorlopig is het voor de student voldoende om het pad van toewijding te bestuderen, dat, wanneer het is gevonden, zal leiden naar het pad van kennis.
Want atman is de zon,
De maan is hij eveneens;
En de hele verzameling sterren
Ligt in hem besloten.
Nu het commentaar, op deze uitingen van de heer WQ Judge,
Het vage denken wat door de sanskrit teksten wat hoorbaarder wordt, geeft de boodschap door dat men de ziel is, Het zelf of atman, atma genoemd in de Bhagavad gita, de ziel .Belichaamd dehantara als de schrijver het sanskrit erbij neemt, dit wordt dan uitgelegd als belichaamd, of bedekt. In een iets bekender boek noemt dit ook de bedekking van het vlees, vooral de katholieken gebruiken deze woorden. Men is de eeuwige ziel. Die van lichaam naar lichaam verhuist naar de meeste vertalingen van de Gita. Het moeilijke hieraan is dat men herinnerd wordt aan het tijdelijke bestaan, en dat de guna's genaamd wat wij gemoedsinstellingen of uitingen van, zoals woede, harstocht en ontwetendheid, plus goedheid, voor velen onder ons een ander taalpatroon is. en hierdoor wordt dit gedeelte niet goed begrepen. En zelfs dit wordt verklaard in de Gita dat er honderdenduizenden zijn die de boodschap kennen maar er slechts een enkeling is die het echt weet, begrijpt (de sleutel als zo zijnde herkend). Wat bedoelt men met die ziel? Ego, vals ego, de ware ziel is cit sat ananta, eeuwig vol kennis en gelukzaligheid, ananta betekend eeuwig, of oneindig. Nu naar de Boeddha een avataar, is men zijn gedachten niet. een sleutel erbij! Men is het lichaam niet! Kri de sleutel draait al een stukje. Een gedachte die verhelderend werkt, wat in de doodkist gaat zijn wij niet maar slechts het omhulsel? Kom nou, daar geven de meesten onder ons een vermogen aan uit. (zelfs voor de begrafenis). Als dit het einde is waar doen wij dan de moeite voor? Werken tot 65 jaar en dan genieten, mensen vallen op alle leeftijden dood, niet keurig na het genieten zoals voorgespiegeld wordt! Een vreemde overtuiging of programmering lijkt mij dit, werken tot je oud bent, wat men niet begrijpt is die eindigheid van het vlees! Reincarnatie! En de illusie die dag na dag wordt opgebouwt voor velen onder ons, morgen schijnt de zon, maar ziet u deze ook?. Het is verder een aardig boek, het originele vertaalde werk, en ook is de schrijver duidelijker dan de beschrijving ervan op de site van de theosofen. De link om het
complete ebook is gratis te downloaden zit hier onder!.