Uitnodiging een gedicht

 

Het interesseert me niet wie je bent of kent! wat je doet . Ik wil weten waar je hart naar uitgaat, en of je dat erkent.
of je gaat voor de liefde durft voor gek te staan, door de regen te gaan.
Littekens hebt, Het soms niet gered.
gekeerd om weer te leven, liefde te geven
naar hunkert ongeacht verlies van je naam, onbekend met mijn bron of inkomen in dit bestaan, alleen maar om samen verder te gaan, zelfs met verdriet om dat jij mij niet genoeg ziet. van Pieter F

Zen aan de kust. door Pieter.

Een sneeuwbui valt in zee, stil !
Een sneeuwbui valt in zee
witte vlokken op de kust

witte vlokken op de kust, schuim of lust?
Een sneeuwbui valt in zee by kavi bhakta Piet(er)

Als korrels zand in de wind.

het is allemaal verleden tijd, velen zijn mij ontvallen,waar zijn zij heen gegaan, als korrels zand op het strand, wordt mijn gemoed overmand door de vele gevallenen De wind blaast herinneringen in mijn geest, wat was er niet allemaal geweest. Maar net als de korrels zand, op het strand door de wind verdwijnen deze van hun plaats gezwind.

Gouden bladeren

lopend, door het woud zag ik wonderen nooit aanschouwd bomen van eeuwen,, eeuwen oud, met bladeren als van goud hopend op meer zintuigelijk genot, maakte ik daar de stroom van een kleine beek weer vlot, de blokkade in de herfst onstaan spoelde snel daar vandaan, steeds maar verdergaand. gedicht van Bhakta Pieter Ananda Malik, inspiratie kadamba kanani: woud van gouden bomen

Gedicht Licht

Licht dat valt als cirkels op de met bladeren bedekte grond.
Rond rond rond.
Noten rollen over de grond,
terug naar Aarde's schoot,
zielen terug in de kringloop van leven en dood.
Sneeuw als tijk
bos verandert gelijk als in een schimmig dodenrijk
witte lijkgewaad, ijspegels als naalden
hangen tot op de grond.
De wind ontbloot tot op het bot de grond
alleen de koude doet hiervan kond
bhakta Piet(er)

Spaatje Blauw, gedicht

Flonkert in het glas
bubbel, lucht door de stroom heen omhoog
De keel voelt al minder droog,