Oud zeer!

Oud zeer!

Oud zeer heeft zijn wortels in het verleden, dit zijn de gebeurtenissen die jou nog steeds op zijn tijd moeilijkheden bezorgen, in de vorm van gevoelens van pijn, of ongenoegen, misschien zelfs verontwaardiging! Of woede!

Dit oude zeer kan op allerlei manieren worden losgemaakt door iets wat er gebeurt wat er op lijkt!    En dat roept een herinnering op, voorbeeld het zien van een begrafenis wagen roept  misschien die beelden van een begrafenis op waar er bij jou emoties  loskwamen, of zo een gebeurtenis uit het verleden is nooit goed verwerkt! Meestal komen er eerst de gevoelens naar boven, en dan kan er duidelijk naar boven komen wat de oorzaak er van is. Vaker gebeurt het dat de emotie of gevoelens als een sluier of een gordijn de oorzaak ervan verbergen

Maar het komt allemaal uit dat goede geheugen van ons. En ook die reacties ( gevoelens)zijn karma! En vergeet vooral niet dat jij en ik niet de enige zijn die dit hebben!Dus als jij een reactie krijgt van een ander, die naar jouw mening niet correct is, denk er dan eerst even over na, laat die eerste emotie die opkomt voorbijgaan!Dan kan jij bijvoorbeeld vragen waarom de ander zo reageert! Misschien was jij niet geheel duidelijk, of kan je de ander duidelijk maken dat hij of zij wel recht heeft op een eigen mening, maar jij ook! #bhakta Piet(er)

ontwetendheid gestraft?

Ik las het onderstaande citaat en het kwam bij mij boven. Dat paap zonde bestraft word ook als men daar onwetend van is, eigenlijk is dit correct . Maar terug naar die specifieke uitleg van paap. Dat men een kind dat zich brand aan een kachel als voorbeeld of euforisme hiervoor gebruikt, gewoon tegen de borst stuitend. Ik schreef een jaar of 2 geleden op een site als commentaar dat het niet het kind zondig is, maar wel dat het een karmische actie met een pijnlijke reactie. En ook dat de ouders de plicht hebben een kind te leren dat vuur, secu kachel en dergelijke heel gevaarlijk is! En het hier gebruikelijk is, om dat te voorkomen door men een kind leert dat een kachel gevaarlijk is, door het handje voorzichtig in de buurt te houden, zodat het kind zijn hand terugtrekt, zodra dat het kind het wel voelt maar zich niet kan branden. En wat gebeurt ik kom dit stukje over het onderwerp tegen van de acarya. Nu blijkt dat ik ook weer dat ik correct in deze was. In 1925 or '26 when my son was two years old. There was a table fan, "I would like to touch it." And I said, "No, no, don't touch." This is child. So but it's a child. He again tried to touch it. Hari-sauri: They get a bit confused because God has to... Like that man last night was saying not even a blade of grass can move without God's sanction. So they think because God sanctions... Prabhupada: Yes, that is so many times explained. Just like a child wants to do something. The father says, "Don't do it," I have said several times. Reluctantly, "All right, do it." I have given this example of my practical experience in 1925 or '26 when my son was two years old. There was a table fan, "I would like to touch it." And I said, "No, no, don't touch." This is child. So but it's a child. He again tried to touch it. So there was a friend, he said, "Just slow the speed and let him touch." So I did it, slowed the speed and he touched--tung! Then he would not touch. You see. So this sanction was given, "Touch it," reluctantly. Now when he gets experience and I ask him, "Touch again?" "No." So this sanction. All of us who have come to this material world, it is like that. Reluctantly. Therefore God comes again to inform these rascals that "Now you have tried so much, better give up this, come to Me again." Sarva-dharman parityajya. [Srila Prabhupada Evening Darsana, August 11, 1976, Tehran]